Recruitment, ook wel werving & selectie, gaat over mensen. Over mensen aannemen. Inhuren. Detacheren. Uitzenden. Mensen dus. Geen machines, kantoren, computers. Misschien geldt recruitment ooit ook voor robots! Voor nu gaat het om mensen. Recruiters zijn de mensen die recruitment verzorgen. Hoewel computers meer en meer kunnen, is recruitment voorlopig nog mensenwerk. Recruitment heeft in al zijn facetten met mensen te maken.
Je kunt zeggen dat van mensen houden cruciaal is om dit vak uit te oefenen. Maar om welke mensen gaat het? Voor sollicitanten zijn zij de mensen waar het om draait. Voor recruiters zijn dat de mensen waar zij voor werven. Sollicitanten zien zichzelf als klant, recruiters zien hun opdrachtgever als klant. Sollicitanten zien een vacature als product. Voor recruiters zijn sollicitanten het product. Enige overeenkomst is dat beide elkaar nodig hebben om de vacature in te vullen.
Beide zullen zeggen dat het om mensenwerk gaat. Hoewel beide hetzelfde resultaat voor ogen hebben, is er in veel gevallen geen sprake van een goede samenwerking. Waarom niet? Het belang is gelijk, maar de input is verschillend. De een biedt arbeid aan, de ander vraagt deze. De aanbieder van arbeid heeft een vraag naar werk en de aanbieder van werk vraagt arbeid. Vraag en aanbod & aanbod en vraag liggen te dicht bij elkaar. In plaats van een optimale afstemming zoeken, wordt het te vaak een wedstrijd. Dan gaat het voor beide groepen niet meer over mensen, maar over resultaten.
Sollicitanten die een procedure anders ingaan dan als een wedstrijd, zijn meestal goede kandidaten. Dat geldt ook voor recruiters. Primair gaat het om resultaten. Met de reden, het doel en de urgentie scherp voor ogen, ontstaat er ruimte voor de persoonlijkheid achter de sollicitant, het bedrijf en de vacature. Gaat het toch nog over mensen. En recruiters? Dat zijn net mensen.