Een kind op de wereld zetten is geen vanzelfsprekendheid. Je rijbewijs halen ook niet. Zeker niet met de huidige normen van het theorie examen. Toch leven we met miljarden op de wereld en heeft vrijwel iedereen die wil het rijbewijs.
Zo gewoon maar toch heel bijzonder. Een werving & selectieprocedure is vergelijkbaar. Honderden, zo niet duizenden reacties. Een enkeling mag op gesprek en één krijgt de baan. Heel soms twee, weet ik uit ervaring.
Tijdens het proces is niets wat het lijkt. Het functieprofiel lijkt een vaststaand document. De procedure lijkt duidelijk beschreven. Helaas. Niets zo veranderlijk als het functieprofiel. Hoewel het functieprofiel tijdens het proces niet verandert. Alleen betrokkenen weten wat men precies zoekt en dus had moeten veranderen. De overige staren zich blind op het ongewijzigde gepubliceerde functieprofiel. Het lijkt soms wel politiek.
De procedure dan. Staat die vast? Ja. Op papier. Echter niets zo veranderlijk als de procedure. Uitstel van data. Nieuw aanspreekpunt. Andere gesprekspartners. Op het laatste moment ingevoegde belangrijke Manager die een punt wil maken. Een werving & selectieprocedure laat goed zien wie invloed denkt te hebben en wie deze werkelijk heeft.
Is de kandidaat wel stabiel? Altijd zeer geïnteresseerd in de functie. Bereid te zakken qua salaris. Verder te reizen. Alles om in gesprek te komen. Niets zo veranderlijk als een kandidaat. Het salaris is toch wel erg laag. “Nu ik de afstand gereden heb, blijkt het toch wel erg ver.” Een andere aanbieding komt tussendoor of erger, de huidige werkgever doet een beter bod. Niets zo veranderlijk als de kandidaat.
Recruitment lijkt op schaken. Het speelveld is bekend, net als het doel. Het aantal velden en stukken staat vast, maar de mogelijkheden zijn onbeperkt. Daarom koesteren recruiters hun successen. Niet vanwege zelfingenomenheid, maar omdat er meer mis gaat dan goed. Toch laten recruiters zich iedere keer weer verrassen. Niets zo veranderlijk als een recruiter. Het zijn tenslotte net mensen.